İzmir Jeotermal Kaynakları ve Yönetimi
Niyazi AKSOY
Makina Mühendisleri Odası
Jeofizik Mühendisleri Odası
2007 yılında yürürlüğe giren “jeotermal kaynaklar ve doğal mineralli sular” kanunu
beraberinde olumlu-olumsuz bir çok tartışmaları da gündeme taşımıştır. Yasa ile birlikte en
önemli ve temel değişiklik daha öncesinde tamamen bir kamu varlığı olan jeotermal
kaynakları, özel şirket ve kişilerin işletmesine açılmıştır. Kamu idaresi yasada belirtildiği
üzere düzenleme ve denetim görevlerini yapmaktadır.
İzmir’de jeotermal enerji kullanımı ve yaygınlaştırılması uzun yıllardır tartışılmaktadır. İzmir,
jeotermal enerji kaynaklarının sayısı ve niteliği bakımından Türkiyenin zengin illerinden
biridir. Seferihisar (Karakoç, Doğanbey, Cumalı ve Tuzla), Balçova-Narlıdere, Dikili
(Kaynarca, Bademli, Çamur Ilıcaları, Nebiler, Kocaoba), Bergama (Güzellik Ilıcası, Dübek,
Paşa Ilıcası), Çeşme (Ilıca, Alaçatı, Şifne), Aliağa (Ilıcaburnu, Samurlu,Güzelhisar, Biçer,
Helvacı), Çiğli-Menemen (Ulukent), Karşıyaka, Urla (Gülbahçe), Bayındır (Vardar Ilıcaları),
Menderes ve Kemalpaşa gibi 12 merkezde birçok jeotermal kaynağa sahiptir. İzmir ilindeki
kaynakların büyük bir kısmının düşük entalpili yani doğrudan kullanıma (ısıtma termal banyo
gibi) uygun olduğu görülmektedir.
İzmir sınırları içerisinde çok geniş alana yayılmış büyük bir kısmı düşük ve orta entalpili
jeotermal kaynaklar bulunmaktadır. Jeotermal kaynakların ısıtma amaçlı kullanımı ile ilgili en
büyük sera ve konut ısıtma projeleri İzmir’de gerçekleştirilmiştir. Elektrik fiyatlarındaki artış
ve teşvikler, orta ve düşük entalpili (<150oC) bazı sahalarda elektrik üretimini gündeme
getirecektir.
Jeotermal kaynaklardan mümkün olabilecek en yüksek yararı elde etmek, bu arada kaynağın
sürdürülebilir işletmesini sağlamak ve çevreyi koruyacak önlemleri birlikte tasarlamak için
“entegre kaynak yönetimi” yapılması gerekir.